Niebieska Karta – pomoc bez względu na płeć

Przemoc domowa

Przemoc domowa to problem, który dotyka wielu ludzi w naszym społeczeństwie – kobiety, mężczyzn, dzieci.

Chcąc temu przeciwdziałać, stworzono Niebieską Kartę, aby zapewnić ochronę i zagwarantować bezpieczeństwo ofiarom przemocy domowej. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie nakłada na określone służby obowiązek przeprowadzenia procedury „Niebieskiej Karty”. 13 września 2011 r. Rada Ministrów znowelizowała regulamin Niebieskiej Karty, wprowadzając pomocne wzory formularzy, które mogą znacznie uprościć działanie służb. Wszczęcie postępowania następuje również z urzędu w przypadku uzasadnionego podejrzenia przemocy w rodzinie. Nie wymaga wniosku ani zgody osoby dotkniętej przemocą. Policja, ośrodki pomocy społecznej (MOPS i GOPS), gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, placówki oświatowe i służby zdrowia są uprawnione do wszczęcia procedury „Niebieskiej Karty”.

Wszczęcie postępowania następuje, gdy pracownik jednej ze wskazanych instytucji otrzymuje wiarygodne zawiadomienie lub w toku czynności służbowych nabierze podejrzeń, że w danej rodzinie dochodzi do aktów przemocy.

„Niebieska karta” to ważny krok w kierunku zapewnienia ludziom ochrony przed wszelkimi formami nadużyć. Dlatego tak ważne jest traktowanie wszystkich zgłoszeń z taką samą atencją.

Jak założyć niebieską kartę?

Aby samodzielnie zainicjować tę procedurę, wystarczy zgłosić informację o przemocy na policji, pracownikowi socjalnemu, lekarzowi, ratownikowi medycznemu lub nauczycielowi.

Takie zgłoszenie mogą złożyć nie tylko ofiary przemocy domowej. Każdy, kto jest świadkiem przemocy, na przykład sąsiad lub przyjaciel, również może to zrobić. Przypadki przemocy można zgłaszać na „Niebieską Linię” pod numerem 801 120 002. A ofiary mogą uzyskać poradę pod numerem 22 688 7000. Informację znajdziemy na stronach internetowych: www.niebieskalinia.pl oraz www.pokrzywdzeni.gov.pl.

Procedura NK

Od strony formalnej procedura składa się z formularzy „Niebieskiej karty” oznaczonych liderami od A do D. 

Karta A rozpoczyna proces,wypełnia się ją przy zgłoszeniu, natychmiast, odnotowuje się na niej zgłoszoną okoliczność oraz podjęte działania. Do końca tygodnia karta A trafi do kierownika zespołu interdyscyplinarnego, który na co dzień działa w lokalnym ośrodku pomocy społecznej. Następnie powołuje się grupę roboczą, w skład której wchodzą przedstawiciele odpowiednich służb. Są to pracownicy socjalni, gminnej komisji alkoholowej, personel szkolny i pracownicy służby zdrowia, ponadto – psychologowie, którzy zapewnią dodatkowe wsparcie.

W Karcie B opisuje się główne przestępstwa przemocy domowej, potencjalna ofiara otrzymuje dane teleadresowe instytucji, gdzie znajdzie pomoc.

W ciągu 30 dni osoba doświadczająca przemocy w rodzinie zostanie zaproszona na spotkanie z grupą roboczą. Na Karcie C zapisuje się indywidualny plan pomocy, w oparciu o rozmowę i wywiad środowiskowy.

Następnie wzywana jest osoba podejrzewana o stosowanie przemocy. Diagnozę dotyczącą domniemanego sprawcy zapisuje się na Karcie D. W uzasadnionych przypadkach grupa interdyscyplinarna może złożyć wniosek o np. dozór policyjny, nakaz opuszczenia lokalu, czy areszt tymczasowy.

Co do usprawnienia?

Aby udzielić wsparcia i przeciwdziałać wszelkim stereotypom, policja i OPS-y powinny z równym zaangażowaniem podchodzić do zgłoszeń kobiet i mężczyzn. Niebieska Karta jest ważnym narzędziem w walce z przemocą domową poprzez zapewnienie ochrony i wsparcia osobom, które jej doświadczyły. Stąd tak ważne jest by nie wykazywać się w walce z przemocą stereotypem, iż tylko kobiety mogą być ofiarami przemocy.